Glas in lood

Daisy was 13 jaar als glazenier werkzaam bij Glasatelier Hagemeier in Tilburg. Daar restaureerde zij glas-in-loodramen. Maar zij maakte als zelfstandig kunstenaar ook kunstwerken met glas in lood.

Daisy worked for 13 years as a glazier at Glasatelier Hagemeier in Tilburg. There she restored stained glass windows. But as an independent artist she also made works of art with stained glass.

Expositie steenfabriek Gilze-Rijen

Daisy verzamelde brillenglazen en maakte een kamerscherm met ramen van brillenglazen gevat in lood. Wie door de verschillende brillenglazen kijkt, ziet steeds een andere weergave van de wereld. Ieder ziet de wereld anders. De wereld wordt hier gesymboliseerd door het houten beeld van een naakte vrouw.

Daisy collected lenses and made a folding screen with stained glass windows. Anyone looking through the different lenses will see a different view of the world. Everyone sees the world differently. The world is symbolized here by the wooden statue of a naked woman.

Dichter Cees van Raak kreeg het verzoek een gedicht te schrijven bij een glas-in-loodraam. Hij koos een werk van Daisy en schreef daar het gedicht bij dat ernaast staat afgedrukt.

Poet Cees van Raak was asked to write a poem near a stained glass window. He chose a work by Daisy and wrote the poem printed next to it.

Ode aan de glasvrouw

Ode aan de glasvrouw
In vele stoffen van de aarde schuilt het glas.
Het wordt magisch Venetiaans tevoorschijn getoverd.
Daarna bevoelt en beproeft deze vrouw,
in haar ogen en vingers vloeit en groeit de vorm.
Tussendoor volop tijd voor het idee en de twijfels,
haar vuur smeulend, en dan kloppen de juiste
kleuren aan, een diepte, een horizon wellicht,
figuren, vlakken stollen in doorzichtig beleven.
Tenslotte of het past: een naam. Ze lacht.
Laat anderen komen. Haar glas is geboren,
haar werk.

Cees van Raak

Tribute to the glass woman
Glass hides in many of the world’s fabrics.
It is magically conjured up Venetian.
Afterwards this woman feels and tests,
the shape flows and grows in her eyes and fingers.
In between plenty of time for the idea and the doubts,
smoldering her fire, and then the right ones knock
colors on, a depth, perhaps a horizon,
figures, surfaces solidify in transparent experience.
Finally, whether it fits: a name. She smiles.
Let others come. Her glass is born
her work.

Cees van Raak